หากได้มีโอกาสมา ราชบุรี แล้ว หากมีอารมณ์ศิลปินอยู่บ้าง "เถ้าฮงไถ่" ถือว่าเป็นอีกแห่งหนึ่งที่ไม่ควรพลาดครับ
ที่ราชบุรี ถือว่าเป็นเมืองน่าอยู่อีกแห่งหนึ่งตั้งแต่เราตะลอนกันไปตามที่ต่างๆ พอสมควรครับ ถึงแม้จะอยู่ใกล้กรุงเทพฯ แต่ก็ไม่วุ่นวาย อยู่กันแบบสบายๆ แนวชาวบ้านครับ อาหารถูก ค่าครองชีพต่ำ (เพราะไม่รู้จะจ่ายเงินไปกับอะไร) ซึ่งหากไม่รวม ความไม่มีน้ำใจทุกครั้งที่ผ่านแยก และ รถไม่มีป้ายทะเบียน จำนวนมาก และยังมีเรื่องคนที่ไม่ค่อยยิ้มแล้ว!!! ก็ถือว่าน่าอยู่ครับ (เริ่มปากเสีย ... กลับๆ)
"เถ้าฮงไถ่" เป็นแหล่งจำหน่าย เซรามิค ในแนวงานศิลปะครับ ไม่ได้ไปทางผลิตแบบงานจำนวนมากชิ้น อย่าง ถ้วย จาน แจกันสำเร็จรูป ทุกชิ้นถูกสร้างขึ้นมาแบบ ชิ้นเดี่ยวๆ ไม่ได้ทำผ่านแม่แบบครับ
ที่นี่ ไม่มีค่าเข้าชม ครับ สามารถจอดรถ แล้วเข้าไปพบกับความเวิ้งว้าง อันไกลพ้น ได้เลย (เพราะเข้าไปแล้ว เราก็ไม่แน่ใจว่า ไปเดินถ่ายนู่น นี่ แล้วจะโดนด่าไหม)
เมื่อเข้ามาใน "เถ้าฮงไถ่" แล้ว คุณจะเจอกับสาวคนนี้ครับ ที่เห็นในภาพ อยากบอกว่า เธอน่าจะสูงกว่า 3 เมตร!! ประมาณว่า ตอนถ่าย ออกมายืนถ่ายภาพตรงทางเข้าเลย ไม่งั้นเก็บไม่หมด
แต่หากใครสนใจละก็ จากคำบอกเล่า ของสาวร้านกาแฟ เธอมีเจ้าของแล้วนะครับ เป็นนักธุรกิจชาวญี่ปุ่น ซื้อไปเป็นเจ้าของเรียบร้อยแล้ว แต่ไม่มีที่ตั้ง เลยฝากวางไว้ก่อน!! สาวคนนี้ เคยไปออกงานศิลปะที่ญี่ปุ่นมาแล้วด้วยนะครับ (นึกถึงตอนไปไม่ออกเลย เธออาจถูกแยกออกเป็นชิ้นๆ หรือเธอนั่งแบบนี้ ไปท่ามกลางเรือขนาดใหญ่ อ่า .... ไม่คิดดีกว่า)
ในสวนก็จะมีสุนัขแบบนี้ตั้งอยู่เป็นจุดๆ ความสูงประมาณ 2 เมตรเศษ ครับ ราคาไม่แพงเลยครับ แค่ ห้าแสน เท่านั้นเอง!!! (อา .... มันเป็นศิลปะ)
ตัวนี้ ทำขึ้นจากไฟเบอร์ครับ น้องเขาบอกว่า เซรามิก ไม่ได้หรอกพี่ จะเอาเตาที่ไหนไปเผา ... เออนะ
ตามผนังกำแพง จะมีเซรามิคแผ่นสีสดใส แบบนี้ ปะติดอยู่ทั่วครับ สวยดีมากครับ
มีมุมกาแฟ ให้ได้นั่งชื่นชมงานด้วย ^_^
ตรงนี้ เป็นร้านกาแฟครับ อยากได้แผ่นเซรามิคแบบนี้ ไปแปะที่บ้านบ้าง น่าจะงาม ^_^
เจอเพื่อนด้วย อิ อิ ตัวนี้น่าจะเป็นงานปูนปั้นครับ
แวะเข้าไปลึกนิดหนึ่ง ดูเฮียเขา ลงสี เซรามิค ก่อนเข้าเตาเผา ลงสีได้แจ่มมาก
ในร้านกาแฟเอง ก็มีผลงานเซรามิค ตั้งไว้ด้วยครับ ประมาณว่า หากลูกค้าชอบชิ้นไหน ก็ซื้อได้เลยครับ
ก็อยากจะซื้อติดกลับบ้านไปบ้างเหมือนกันครับ ถามราคาเจ้าตัวเล็กนี่ กะว่าไปตั้งที่โต๊ะทำงานหน่อย น้องเขาบอก ราคา แค่ 6,000 เท่านั้นคะ ...... แหม ถ้าไม่ติดว่าภรรยาให้วันละ 20 นี่ ควักเลยนะ ส่วนตัวใหญ่ 9,000 จ๊ะ
คุณภรรยา เดินๆ ดู เห็นแก้วแปลกๆ ด้วย เลยหยิบมาดู แก้วนี้ น้องเขาบอกว่า เป็น "แก้วนิ้ว" คือใช้นิ้วจับแบบนี้ไว้กินน้ำชา เป็นไอเดียที่ดีนะครับ เพราะไม่ร้อนมือ สนนราคาแค่ 100 บาทครับ
คือ หากเราพูดว่า เลือกซื้อมาเพื่อการบริโภคทั่วไป ผมว่า แพงครับ แต่หากมองอีกมุมคือ มันคืองานที่สร้างสรรค์ เพื่อความพึงพอใจ มันเป็นเรื่องปกติครับ
ที่นี่ เป็นแนวอิสระมาก คือคุณเดินๆ ดูไปทั่วๆ ได้เลย ชอบชิ้นไหน ก็เรียกพนักงานถามราคาครับ และข้อดีคือ ไม่มีคนมาตามตื้อให้คุณซื้อ คุณเดินเข้ามาชม และเดินไปเฉยๆ ก็ได้ครับ
ส่วนพวกเรา ทำได้แค่อุดหนุนกาแฟ และนั่งคุยกับน้องพนักงานแค่นั้นครับ .... กำลังทรัพย์ไม่พอ T_T
แต่แนะนำว่า น่าแวะเที่ยวครับ แผนที่ตามภาพครับ
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น
เสริมนิดหนึ่ง หลังจากที่เราออกจาก "เถ้าฮงไถ่" แล้ว ก็มาต่อกันที่ พิพิธภัณฑ์ราชบุรี ครับ จะเห็นว่า มาที่นี่แล้ว เราก็ยังเจอเจ้าหมาห้าแสน เหมือนกัน อาคารหลังนี้ เดิม เป็นศาลากลางของราชบุรีครับ
ที่นี่ไม่มีค่าเข้าชม และไม่มีคนเข้ามาชมครับ!!! อันนี้จริงๆ เพราะตั้งแต่เราเดินเข้าไป จนเดินกลับออกมา ไม่มีคนเข้ามาเลย
บรรยากาศที่นี่ ให้ความรู้สึกดีมากครับ นึกถึงสมัยเรียนประถม มัธยม นู่นเลย อาคารไม้ พื้นขัดมัน ... แต่ไม่ควรถามนะครับ ว่ากี่ปีมาแล้ว เพราะมันจะกลายเป็นเรื่องเศร้าไป
หลังจากที่เข้าชมแล้ว เราก็ใส่เงินในกล่องบริจาคไว้ครับ เพราะถึงแม้ว่า ไม่มีค่าเข้าชม แต่สิ่งเหล่านี้ ก็น่าจะเก็บรักษาไว้ ให้รุ่นหลังได้มีโอกาสศึกษา ถึงตัวเงินอาจจะไม่มาก แต่ก็อยากได้เป็นส่วนร่วมครับ ^_^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น